We zijn over de helft.

Deze woensdag zijn Marja, Wim en Jan al vroeg opgestaan. Er moest vandaag iets gebeuren. De afspraak was dat om 8 uur de kozijnen eruit zouden zijn, want om half 9 zou de kozijnenboer voor de deur staan. Hadden ze beloofd! Dus om half 7 aan het ontbijt om om 7 uur te vertrekken, maar bij het huis aangekomen bleek een deel van de kinderschare op bed te liggen. En aangezien ons klushuis maar 1 kamer heeft, moesten de ramen in de kamer waar de kinderen sliepen worden uitgesloopt. Dus wat gaan we doen? Ja gewoon zagen zeker, en jawel terwijl er 3 kinderen in 1 bed lagen en niet naast elkaar maar onder elkaar (of onder elkaar) zetten we de cirkelzaag aan de gang en onder een jankend geluid sloopten we de kozijnen eruit. De kinderen wakker? Niks hoor, ze sliepen gewoon door. Bij het volgende raam verzetten we bed en al. En dan nog sliepen ze door. Toen we klaar waren kwam moedertje, ze had haar kunstgebit nog niet in, joeg ze met veel geschreeuw de kinderen gewoon uit bed. Het was 8 uur en we hadden zin in een bakkie, en waar haal je tussen de zigeuners een lekker bakkie? Goed idee, op naar Adina, die zal best wel wakker zijn. En jawel, nadat we op de poort geslagen hadden kwam een slaperig hoofd tevoorschijn en beloofde ze ons koffie te geven. En wat is er lekkerder, koffie of cola? We kregen eerst cola en pas later de koffie. Verse koffie en niet filteren maar gewoon vers uit het pannetje. Er moest nog een kachel gehaald worden in Sibiu, een mooie klus voor driver Wim! Mirtea heeft een prachtige Iveco bus maar geen rijbewijs. Dus het grote rijbewijs van Wim kwam goed van pas en hij vertrok samen met Mirtea naar Sibiu. Hoe zou dat aflopen? Wim, hij spreekt geen woord Roemeens, 10 woorden Engels en volop Schoonrewoerds, en dat met een Roemeen die niet verder komt dan Dobircuriaans. Goede reis!
Jan en Marja gingen ondertussen weer boodschappen doen en de rest van de groep ophalen in Garbova. Nadat we alles hadden ingeladen, koffie, brood, beleg…..zo konden we deze middag een hele kinderschare weer voeden. Op naar Dobirca want er moest nog wat gebeuren vandaag. En u begrijpt het al, de kozijnen waren er……niet dus. Want het kan niet zo zijn dat in Roemenië afspraak afspraak is. Onze missie vandaag was om te zorgen dat alles er weer kleurrijk eruit zou zien. Plafond wit en de wanden kleur naar keuze. Nou ja, kleur? Als wij mochten kiezen zou deze kleur niet bestaan en komt waarschijnlijk niet eens op de kleurenwaaier voor. Knal, knal roze, biggetjes roze. En wat vonden ze ervan? Foarte foarte fromose (prachtig, prachtig mooi). Onbegrijpelijk dat mensen dit mooi kunnen vinden. Zelfs oma van hiernaast kwam om de hoek kijken en knikte minzaam goedkeurend. Dit was de juiste kleur. Ondertussen was de kozijnenboer, een paar uur later als gepland, aangekomen. En binnen knowtime stonden de ramen erin. Hé he het tochtte niet meer, sterker nog het begon eens warm te worden binnen. Oh ja, hoe was het met Wim eigenlijk? Ondertussen had hij al een keer gebeld, maar het duurde wel heel erg lang. Naar de Mc Donalds of zo? De uitleg volgde later, want rond 13.00u kwam hij achterom, al lachend sloeg hij op de knieen en hoorden het hele verhaal. Drie winkels af voor een kachel om de goedkoopste te krijgen en uiteindelijk nog een lekke band op de koop toe. Tja dat duurt in Roemenie even. Marjan en Marja vertrokken gezusterlijk terug naar Garbova, wat nu weer? Allemaal heen en weer rijden? Brandstofvernietiging? Nee er waren belangrijke dingen te doen. Uitnodigingen ophalen voor de kindermiddag, en voor de baby die van de week geboren moet worden, vast kleding opgezocht en niet te vergeten de zwangere moeder zoekt nog een duster. Dus heeft u er thuis 1, stuur hem ff op! Zo gezegd, zo gedaan, de dames die op de klus gebleven waren, zorgden dat het mooi roze werd. En van lieverlee begonnen ook wij er aan te wennen. In de loop van de middag de uitnodigingen uitgedeeld, nog wat bezoekjes gedaan en we besloten de dag af zoals we begonnen zijn; koffie bij Adina! Terug naar Garbova waar ons een heerlijke warme maaltijd wachtte. Gauw even douchen en mochten we genieten van de bijbelstudie van Conny. Verbaasd keken we op toen Marius binnenstapte, zweet op zijn voorhoofd, zenuwachtig, wat zou hij hebben? Ga eerst maar even zitten, jongen, en luister maar naar ons. Na afloop van de bijbelstudie vertelde hij moeizaam over zijn grote probleem. Drie dagen terug was er een baby bij hen geboren, maar hij kon geen aangifte doen omdat zijn paspoort verlopen was. Dit zou niet erg zijn, als hij geen openstaande boete had. Dit betekende dat paspoortverlenging niet mogelijk was, u snapt het al, is er iemand die me helpen kan? En wat denkt u…..u weet het antwoord al. Morgen rijden we even naar het gemeentehuis en gaan we de zaak in orde maken, met een grote kans dat we opnieuw aangifte gaan doen van een nieuwe wereldburger in Dobirca. Hoe het morgen allemaal gaat lopen, we weten het niet. We zien uit naar een nieuwe dag, want ook voor ons is het nu bedtijd, want morgen is het dan echt zo ver……secretaressedag. Dit houdt in dat iedereen die een secretaresse heeft, iets speciaals moet doen. En aangezien het merendeel van de groep vindt dat Jan wel heel veel gebruikt maakt van zijn secretaresses, dit zeker niet ongemerkt voorbij moet laten gaan. Houdt de blog morgen in de gaten. Welterusten.