Eerste dag met Arie

Beste vrienden bekende en allen die dit lezen.

Na deze dag van allerlei belevenissen vonden we het toch wel een goed idee om wat van deze belevenissen met jullie te delen.
Onze avonturen begonnen al toen we op het vliegveld in Eindhoven wilden vertrekken.
Je begrijpt dat het afscheid nemen van onze vrouwen best wel lang duurde, nog ff een bakkie bij de Starbucks en dan nog ff knuffelen ….
En wat bleek ja inderdaad we miste bijna ons vliegtuig, we moesten voordringen om in de gate te komen dit tot veel ontevredenheid van vele ander reizigers
Gelukkig zijn Arie en ik nog al fors en stralen we vriendelijkheid uit dus na hier en daar wat aandringen stonden we vooraan. De Koffer van Jan moest nog even open O nee alles er uit, snoep, medicijnen, … bijbel werd zelfs door gebladerd, hij had nog nooit zo’n exemplaar gezien met duimgrepen. Onder tussen wel even verteld dat dit eigen lijk het mooiste boek van de wereld is.
En dan snel hollen naar de gate van deze was eigenlijk al gesloten
En inderdaad geen douane , stonden we bij de verkeerde, achter in de rij bij de rest circa 50 wachtende voor ons… tja dat was echt zweten, uiteindelijk ging er nog een poortje open en onze charmes weer in de strijd en we stonden weer vooraan. En je begrijpt iedereen knikte minzaam naar ons en wenste ons een heel goede reis.
We holde de trap van het vliegtuig op en de stewardessen omarmde ons bijna we plofte in onze stoel neer, deuren dicht en de laatste instructie en we schoten de lucht in.
Een fijne vlucht klein beetje turbulentie, en eigenlijk stonden we zo weer aan de grond in Cluij, de tijd vloog. We stapte uit in een hart verwarmend Roemenië het was circa 27 graden, dus de jas en de trui uit en twas snel zweten.
Onze huur auto opgehaald, een hagel nieuwe Dacia met nog maar 700 km op de teller, Nou die zouden wij wel even inrijden. Vol gas naar Garbova….
Dat we in een ander wereld kwamen werd als snel duidelijk bij een van de eerste stoplichten stond een jongetje te bedelen. We deelde onze krentenbollen en zijn gezicht lichte op!!! Voor hem maar ook voor ons een waarde volle herinnering.
En aangezien arie en ik niet veel nodig hebben om in gesprek te blijven stonden we na 2.5 uur al weer in Garbova. Nee onderweg eten wilde arie niet in een hotel maar we lieten onze honger oplopen tot de keuken van in Poarte Oilor.
T ontvangst was weer heel hartelijk en na een kletsuurtje schoven we om 23 uur tussen de lakens.
Ja hoor ieder op zijn eigen slaapkamer. Nog ff appen en bellen met thuis front en dan…. Slapen.