Wie ver reist kan veel verhalen

Ook op deze dag was het niet zo moeilijk als we 48 uur hadden gehad want dan waren deze ook vol gekomen. Wat een belevenissen vandaag echt ongelofelijk.
We hadden afgesproken dat we om half zeven zouden ontbijten want dan konden we om 7 uur starten met beton storten. Dat zou ook prima zijn gelukt als we allebei aan tafel zouden hebben gezeten. Maar ja als je al een paar dagen volop in de weer bent en hard aan t werken en denken en zo vroeg gaan we ook niet naar bed. Ja, dan kan het zijn wanneer de wekker afloopt je deze uit drukt en gewoon weer ff verder slaapt. Maar we zijn best zo collegiaal dat we elkaar wel roepen als de één dit overkomt.
Zo zaten we om 7 uur aan tafel en vertrokken we om half 8 naar de bouw. En ongelofelijk de Roemenen stonden al te wachten op ons. Nou dat hadden we niet verwacht, er was er zelfs één die op zn horloge tikte, met ander woorden je bent te laat.
Maar al snel hadden we de boel draaien en kiepte we de eerste beton voor de vloer. We moesten circa 4m3 beton draaien dus dat is circa 25 kruiwagens per m3 dus reken maar, ruim honderd molens moesten worden gedraaid. En t water komt niet uit de slang maar word traditioneel naar boven gedraaid uit de waterput. Zo draaiden we van 8 tot 10 uur en gingen we aan de koffie. Ja we worden zeer goed verzorgd, beetje oplos koffie, twee scheppen suiker en dan een klein beetje koffie, heren een tweede bakkie, nee dank u, snel weer aan de slag.
Maar na de koffie kwam de eerste vraag… Vriend Jan….. nou als ze dat vragen moet je uit kijken want dan komt er wat. En inderdaad of ik weer eens naar het ziekenhuis zou willen rijden voor aangifte van Yosuha Elie Vasil. Tja was mij ondertussen bekend terrein dus na overleg met Arie wat te doen gaf ik aan dat we dan maar gelijk moesten vertrekken. Ja dat ging gebeuren, een half uur later in de auto maar dan eerst even naar… Ja te gemeentehuis. Nee, niet in Sibiu maar in Mercurea. Oke das vlakbij dus geen probleem doen we ook nog even.
Na een bezoek aan het gemeentehuis kwamen ze zeer teleurgesteld terug… en de kenners snappen het al… eerst belasting betalen en alle openstaande boetes vereffenen, een open staande schuld van circa 600-700 euro. Tja en nu. Op naar Sibiu misschien valt t mee. Naast het in middels bekende ziekenhuis geparkeerd en maar even mee naar binnen want je weet nooit.
Maar ook hier weer pech, geen denken aan, eerst betalen en dan registreren. Dan maar weer naar huis we zien wel hoe het verder loopt.
Of we nog even langs de markt kunnen rijden voor aardappels want wij hadden gisteren de laatste net opgegeten, gestopt even paar boodschappen en terug naar huis.
Heel de dag ook niets meer gehoord over de registratie, misschien morgen??
Toen we in Immanuel aankwamen zaten de werklui aan tafel aan t middagmaal, vissalade en brood, wij leverde wat tomaten en komkommers erbij en er was weer genoeg voor iedereen.
Nog een paar molentjes en de vloer zat er in, nou ja een paar een stuk of twintig wel te verstaan. Maar wij weten zeker dat een vloer van 10cm meer stevigheid bied dan één van 4 cm zoals de Roemenen eerst wilde.
We ruimde de boel weer eens op. Echt als we in Roemenie gaan werken is dat iets wat we ze als eerste gaan leren. Daar zou het al zo van opknappen.
Om circa 16 uur vertrokken we uit Dobirca naar Garbova. Maar eerst nog even een rondje door t dorp gekuierd, hier en daar even een klets praatje ff kijken en zo was deze werk dag ook weer voorbij.
We hadden afgesproken om het Frits en Tineke uit eten te gaan in Sebes. Een leuk sjiek restaurant maar best betaalbaar. Heerlijk op het terras met een klein zuchtje wind en t was goed toeven.
En als je geen Roemeens lezen kan weet je ook niet wat je gaat eten dus best een gokje. Al hoewel als er staat Tomatessoupe lijkt dat best op tomaten soep dus een klein gokje kan best.
Maar wanneer je leest Carne de vace tja wat dan…. Ach valt ook weer mee betekend rundvlees.
Ondertussen was er veel te bespreken over van alles en nog wat dus zaten we zo een paar uur te tafelen. We slo0ten af met een heerlijk desserts. Ijs met vruchten, notenijs koud maar erg lekker.
Frits zou het dessert betalen maar had hij geluk, t dessert was gratis (
Zo kwamen we om circa 20.30 weer thuis en ondertussen vertelde Frits dat ik gedwongen moest verhuizen. O??? Ja, als ik tevreden zou zijn met alleen koudwater dan kon ik blijven slapen waar is was, maar wanneer ik warm water zo wensen moest ik wel even verkassen. Nou dat treft, kon ik naar onze “eigen” kamer. En als je hier bekend bent dan weet je het, eerst kamer eerste verdieping naast de trap. In deze vertrouwde omgeving zou ik ook uit moeten kijken dat ik me ook niet zou verslapen.

Na de verhuizing brachten we Adina en de buren nog even thuis in Dobirca en liepen we nog even bij Bianca binnen.
T zag er ondanks de armoede verzorgt en schoon uit. In plaats van de deur hebben ze een gordijn opgehangen. Inderdaad veel handiger kunnen de scharnieren in ieder geval niet er uit en klemt de deur nooit meer. Gewoon praktisch denken mensen!!
We reden terug naar Garbova en zo was ook deze dag weer voorbij.
En morgen staat ook al weer een heel programma vast. Om 9.30 koffie bij Adina en Mirtsja, (onze tolk) dan gaan we met haar een aantal bezoeken brengen bij diverse mensen , om 14.00 uur kinderprogramma en om 18.00 uur een tiener programma in Immanuel
Dus hier geen EO Jongerendag maar een DE- jongerendag (DE = Dobirca Evangelie jongerendag)
Wilt u mee bidden om zegen op al het werk wat hier mag gebeuren, maar ook danken voor wat we mogen doen. Slava Domnului ( Geprezen zij de Heer)