er even tussen uit

FF lekker vrij
Deze dag was gepland om er eens lekker tussenuit te gaan. Even geen beton storten, stenen sjouwen of schilderen. Zo konden we weer lekker energie opdoen na de laatste dagen die best vermoeiend waren. We vertrokken vanmorgen om 9 uur naar Turda. We wilden deze dag een bezoek brengen aan een prachtige kloof, genaamd Cheile Turzie, een kloof van 1250 meter lang met aan beide zijde rotswanden van 250 meter hoog. Daarnaast ook een prachtige natuurgebied met vele soorten vlinders, vogels en allerlei andere dieren. Maar voor het laatste moet je dan wel oog hebben en eerlijk is eerlijk dat had Dennis. Hij speurden naar elke salamander en kroop door het gras om elk spinnetje en mugje te zien. De meeste van onze groep sjokte stevig door langs de wanden van de kloof. De weg ernaar toe duurde wel lang, gepland was 1,5 uur maar door het vele verkeer en de maandagochtendspits duurde de trip wel 2 uur. Maar toen we er achter kwamen hoe mooi de bedoelde omgeving was en hoe we ervan genoten hebben, waren de 2 uur reistijd snel vergeten. Onder in de kloof stroomden een beek tussen de rotsblokken door en bij een temperatuur van 30 graden + moet je van goeden huize komen om je niet over te geven aan een spelletje met water. De één zat rustig op een rotsblok langs de waterkant en de andere kon het niet na laten om eerst een paar druppels in de lucht te gooien en de druppels werden uiteindelijk hele stromen. Een aantal, we zullen geen namen noemen, waren kletsnat geworden. Ja, dat heb je als je zit te klieren en elkaar uitdaagt, dan is dit het risico. En wie kaats kan de bal verwachten. Het werd een hele natte morgen waarvan Marja waarschijnlijk de meest natte was. Christian en Jan durfden het nog aan om de zwembroek aan te doen en in de beek te gaan zwemmen, tussen de vissen en evt. otters en de waterplanten, bewogen ze zich voort, alsof ze jaren in natuur geleefd hadden. Terwijl we ons door de zon lieten opdrogen en we genoten van de frisse wind, maakten we ons weer klaar om de tocht voort te zetten. Aan het einde van de kloof hadden de Roemenen bedacht om een ijstentje neer te zetten. Het moest eigenlijk op een camping lijken maar ik denk dat de meeste van ons, als ze daar een nacht moesten doorbrengen, rechtsom keert zouden maken. Maar we genoten van ons heerlijke ijsje, koud flesje water en na een half uur keerden we weer terug door de kloof. Na circa een uur kwamen we weer terug waar we de bus hadden achter gelaten. Waar we nog een koele dronk namen in een echte Roemeense tent, houten banken, asbakken op tafel, lege flessen bier en dikke Roemenen. En daar zaten wij tussen, zwetende en dampende bergbeklimmers. Omstreeks 4 uur vertrokken we weer richting Alba Julia. In deze stad bezochten we nog het oude centrum en zochten we een betaalbaar restaurant, maar helaas ook hier waren de prijzen net als in Nederland, huizenhoog. Te duur voor ons als Nederlanders. Nadat we de kaart gezien hadden, vertrokken we uit het restaurant en gingen we elders buiten de stad op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk belanden we in Sebes waar we genoten in een leuk restaurant van een heerlijk etentje. Om circa 10 uur kwamen we weer aan in Poarta Oilor, waar we gelijk op zoek gingen naar Anne en Henrick. Zij konden vandaag niet mee omdat ze vanmorgen ziek uit bed kwamen. Ze waren ondertussen goed verzorgd door Tineke en alweer een beetje opgeknapt, dus we zijn benieuwd of ze morgen weer mee kunnen doen met het programma.