Het begin
Door: jcm
Blijf op de hoogte en volg Kerstreis
11 April 2015 | Roemenië, Gârbova
Opnieuw op reis naar Roemenië.
Vanmorgen verzamelde we ons om 12.15 bij de familie Meerkerk in Schoonrewoerd om vandaar uit te vertrekken,
Arie van der Stelt gaf ons de woorden mee van uit Hebreeën 13 vers 1 tot 6 dat we zo vanuit Gods genade er voor de ander iets mogen betekenen, we zongen voor elkaar de zegen van God, dit lied ontroerde ons. Zo mochten we op weg gaan, nadat we afscheid hadden genomen van familie en bekenden, veegden we de tranen uit onze ogen en stapten we in onze auto. Maar nee, eerst moesten er weer alles vanuit de auto in de koffer, want Marja was weer aan het struinen geweest in Woerkum en had allerlei restanten van de Pasen meegesleept. Eitjes, eitjes, schuimpjes, schuimpjes, kuikenkoekjes, kipkoekjes. En nadat we elke tas tot de rand toe gevuld hadden met deze lekkernijen (het leek de zak van Sinterklaas wel) vertrokken we echt naar Eindhoven. Zo, nou prima, inchecken, lichte koffers en natuurlijk ook zware koffers. Die van Marja woog maar 18 kg. en dit in tegenstelling tot de koffer van Jan die maar liefst 28 kg. woog en er direct een label aangeplakt werd; haevy!
En toen moest er echt afscheid genomen worden. Dikke, dikke, dikke knuffels en daar gingen we op naar de gate. We konden eigenlijk gelijk door naar het vliegtuig dat op ons stond te wachten. Met de paarse kleuren van Wizzair stond het vliegtuig te glanzen in de zon. Zo bestegen we de trappen maar niet we voor eerst een foto hadden genomen, de camera’s flitsten. En zo gingen we het vliegtuig in. Voor Wim en Janny een heel spannend moment want dit was de eerste keer dat ze de lucht in gingen. Wim houdt wel van hard rijden en van een grote vrachtwagen, maar vliegen hadden ze nog nooit gedaan. En eerlijk gezegd vond de rest het ook wel spannend want je weet nooit wat er gebeuren kan. En zo stegen we op in Eindhoven en landden we veilig (God zij dank) in Cluj. En wat we daar tegen kwamen was wat we in Nederland misten. De zon en de temperatuur van 25 gr., zomer dus! Ja, zou onze koffer er ook zijn? Want de handbagage hadden we zelf in de hand, maar stel je voor dat je geen schone onderbroeken zou hebben, of je zou je deo missen, of wat dacht je van je stinkende sokken, dat je daar dagen mee moet lopen. Dus we hoopten dat de band zou starten en onze koffer er uit zou rollen. En……..jawel koffer van 18 kg., koffer van 22 kg., en DE koffer van 28 kg. Gelukkig alles was er, want wat in de koffer van 28 kg zat was natuurlijk niet allemaal voor Jan zelf, pootaardappelen, schroeven, kwasten enz…. Dat droeg wel bij aan de kilo’s, want het mag voor zich spreken dat een man net als Wim genoeg zou hebben aan 16 kg.
Het busje stond klaar en zo vertrokken we naar Garbova. Na een tocht van 3 uur kwamen we op onze bestemming aan. Naarmate we dichterbij kwamen werden de meeste reizigers toch wat stiller, want waar zouden ze terecht komen deze week? Terwijl we Poarta Oilor binnenreden was het ondertussen donker geworden en van de omgeving niet veel meer te zien. We werden door Frits en Tineke met veel omhaal begroet. Na een korte kennismaking en een lekker bakkie koffie stond een heerlijke “lichte” maaltijd voor ons klaar, nou ja….licht? Voorgerecht, hoofdgerecht in 3 gangen en Dobirca’s fruit na. Wat moet je nog meer wensen? Niets toch? En zo konden we moe, tonnetje rond en voldaan onze slaapkamer gaan opzoeken. Tja wat gaan deze dagen ons brengen…. Morgen 1e paasdag, de dag van de opstanding van Jezus Christus, mogen we hier vieren. En we kijken er naar uit om onze broeders en zusters uit Dobirca te ontmoeten om samen te luisteren en te horen van God, samen te zingen, te bidden en zo God groot maken. Want morgen mag het ook hier klinken, de Heer is waarlijk opgestaan! We schrijven nog even de blog, we zitten nog even in de orangerie, terwijl de ouderen hun bed hebben opgezocht en de jongeren nog wat na hangen, wijst de klok half 12 hier en vinden wij, ook wij, dat het bedtijd is. Dus voor straks welterusten, een dikke knuffel van ons allemaal en we kijken uit naar de nieuwe morgen.
Vanmorgen verzamelde we ons om 12.15 bij de familie Meerkerk in Schoonrewoerd om vandaar uit te vertrekken,
Arie van der Stelt gaf ons de woorden mee van uit Hebreeën 13 vers 1 tot 6 dat we zo vanuit Gods genade er voor de ander iets mogen betekenen, we zongen voor elkaar de zegen van God, dit lied ontroerde ons. Zo mochten we op weg gaan, nadat we afscheid hadden genomen van familie en bekenden, veegden we de tranen uit onze ogen en stapten we in onze auto. Maar nee, eerst moesten er weer alles vanuit de auto in de koffer, want Marja was weer aan het struinen geweest in Woerkum en had allerlei restanten van de Pasen meegesleept. Eitjes, eitjes, schuimpjes, schuimpjes, kuikenkoekjes, kipkoekjes. En nadat we elke tas tot de rand toe gevuld hadden met deze lekkernijen (het leek de zak van Sinterklaas wel) vertrokken we echt naar Eindhoven. Zo, nou prima, inchecken, lichte koffers en natuurlijk ook zware koffers. Die van Marja woog maar 18 kg. en dit in tegenstelling tot de koffer van Jan die maar liefst 28 kg. woog en er direct een label aangeplakt werd; haevy!
En toen moest er echt afscheid genomen worden. Dikke, dikke, dikke knuffels en daar gingen we op naar de gate. We konden eigenlijk gelijk door naar het vliegtuig dat op ons stond te wachten. Met de paarse kleuren van Wizzair stond het vliegtuig te glanzen in de zon. Zo bestegen we de trappen maar niet we voor eerst een foto hadden genomen, de camera’s flitsten. En zo gingen we het vliegtuig in. Voor Wim en Janny een heel spannend moment want dit was de eerste keer dat ze de lucht in gingen. Wim houdt wel van hard rijden en van een grote vrachtwagen, maar vliegen hadden ze nog nooit gedaan. En eerlijk gezegd vond de rest het ook wel spannend want je weet nooit wat er gebeuren kan. En zo stegen we op in Eindhoven en landden we veilig (God zij dank) in Cluj. En wat we daar tegen kwamen was wat we in Nederland misten. De zon en de temperatuur van 25 gr., zomer dus! Ja, zou onze koffer er ook zijn? Want de handbagage hadden we zelf in de hand, maar stel je voor dat je geen schone onderbroeken zou hebben, of je zou je deo missen, of wat dacht je van je stinkende sokken, dat je daar dagen mee moet lopen. Dus we hoopten dat de band zou starten en onze koffer er uit zou rollen. En……..jawel koffer van 18 kg., koffer van 22 kg., en DE koffer van 28 kg. Gelukkig alles was er, want wat in de koffer van 28 kg zat was natuurlijk niet allemaal voor Jan zelf, pootaardappelen, schroeven, kwasten enz…. Dat droeg wel bij aan de kilo’s, want het mag voor zich spreken dat een man net als Wim genoeg zou hebben aan 16 kg.
Het busje stond klaar en zo vertrokken we naar Garbova. Na een tocht van 3 uur kwamen we op onze bestemming aan. Naarmate we dichterbij kwamen werden de meeste reizigers toch wat stiller, want waar zouden ze terecht komen deze week? Terwijl we Poarta Oilor binnenreden was het ondertussen donker geworden en van de omgeving niet veel meer te zien. We werden door Frits en Tineke met veel omhaal begroet. Na een korte kennismaking en een lekker bakkie koffie stond een heerlijke “lichte” maaltijd voor ons klaar, nou ja….licht? Voorgerecht, hoofdgerecht in 3 gangen en Dobirca’s fruit na. Wat moet je nog meer wensen? Niets toch? En zo konden we moe, tonnetje rond en voldaan onze slaapkamer gaan opzoeken. Tja wat gaan deze dagen ons brengen…. Morgen 1e paasdag, de dag van de opstanding van Jezus Christus, mogen we hier vieren. En we kijken er naar uit om onze broeders en zusters uit Dobirca te ontmoeten om samen te luisteren en te horen van God, samen te zingen, te bidden en zo God groot maken. Want morgen mag het ook hier klinken, de Heer is waarlijk opgestaan! We schrijven nog even de blog, we zitten nog even in de orangerie, terwijl de ouderen hun bed hebben opgezocht en de jongeren nog wat na hangen, wijst de klok half 12 hier en vinden wij, ook wij, dat het bedtijd is. Dus voor straks welterusten, een dikke knuffel van ons allemaal en we kijken uit naar de nieuwe morgen.
-
11 April 2015 - 22:31
Lia Mak-Tritten:
Voor iedereen goede en gezegende paasdagen toegewenst en veel klus en kinderplezier. -
12 April 2015 - 09:31
Arie, Lisa En Joël:
Wat hebben pootaardappelen, een 'lichte' maaltijd, hangjeugd en de opstanding vieren met een groeiende alfagroep met elkaar te maken?
De reis van 7 volwassen mannen en vrouwen die samen het geloof delen met zigeuners in Roemenië!
Gezegend Paasfeest en weest blij want het graf is leeg. Hij is opgestaan en leeft!
Groetjes Arie, Lisa en Joël -
12 April 2015 - 13:15
Johan:
Fijn te horen dat jullie dat jullie goed aangekomen zijn en een feestelijke eerste paasdag toegewenst.
Met een hoop mooie momenten waarin de ontmoeting met God zichtbaar wordt.
[16] Jezus zei tegen haar: ‘Maria!’ Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’ (Dat betekent ‘meester’.) -
12 April 2015 - 14:12
GHerrit:
Beste mensen Wat heerlijk dat jullie weer op reis zijn en veilig zijn aan gekomen.
Een hele goede tijd en zegen toegewenst
Gerrit GAIN holland -
12 April 2015 - 14:22
Caroline:
Wat is het toch mooi om zo vanaf het terras jullie bericht te lezen. Fijne pasen!! We vergeten jullie niet! Pa en Ma dikke knuffel van ons! -
13 April 2015 - 15:46
Jantine Van Loon:
Wat een gezellig verslag om te lezen. Veel zegen gewenst voor de komende dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
